یکشنبه, ۲۹ تیر ۱۴۰۴ /
در روزهایی که استقلال با بحران‌های مدیریتی و کمبود بازیکن دست‌وپنجه نرم می‌کند، دو مهره برای ریکاردو ساپینتو حکم ستون فقرات را دارند: عارف آقاسی و رامین رضاییان؛ دو بازیکن با مسیر متفاوت اما مأموریتی یکسان برای نجات یک تیم بی‌ثبات.
در روزهایی که استقلال با بحران‌های مدیریتی و کمبود بازیکن دست‌وپنجه نرم می‌کند، دو مهره برای ریکاردو ساپینتو حکم ستون فقرات را دارند: عارف آقاسی و رامین رضاییان؛ دو بازیکن با مسیر متفاوت اما مأموریتی یکسان برای نجات یک تیم بی‌ثبات.
آقاسی که تابستان امسال از تراکتور به استقلال آمد، مدافعی باهوش و فیزیکی است؛ کسی که فصل قبل بارها در خط دفاع تیم تبریزی به‌عنوان نقطه ثقل ظاهر شد و با توانایی در نبردهای هوایی، پوشش فضاهای خطرناک و پیش‌بینی حرکات مهاجمان، یکی از قابل‌اعتمادترین مدافعان لیگ بود. حالا در تیمی که فصل پیش مدافعانش بارها زیر فشار فرو ریختند، آقاسی قرار است نقش ناجی را ایفا کند.
رضاییان اما بعد از یک فصل درخشان، حالا نه فقط به‌خاطر ارسال‌های دقیق یا دوندگی بی‌امانش، بلکه به‌خاطر تجربه، زبان بدن، و استقامتش به رهبر پنهان تیم بدل شده. بازیکنی که بدون شلوغ‌کاری، در بزنگاه‌ها کارش را می‌کند. او حتی پیش از شروع رسمی فصل جدید، بازوبند کاپیتانی را به بازو بست؛ نشانه‌ای از جایگاهش نزد ساپینتو.
ترکیب این دو نفر – یکی در قلب دفاع و دیگری در بال راست – برای ساپینتو به معنی ثبات دفاعی، قابلیت تهاجمی، و حتی مدیریت بحران است. در روزهایی که استقلال نه ستاره دارد و نه آرامش، آنچه مانع فروپاشی تیم میشود، همین تکیه‌گاه‌های حرفه‌ای و آرام است.
ثبات و انفجار؛ آقاسی نماد اولی است، رضاییان تجسم دومی. و هر دو، ستون‌هایی هستند که اگر فرونریزند، استقلالِ ساپینتو هنوز شانس جنگیدن دارد.